Historia szkoły

„Ósemka” - szkoła na Siedlcach

Najstarsza wiadomość o tym, że w Siedlcach istniało ludzkie siedlisko wraz z wielkim obszarem ziemi, pochodzi z XV w. Wtedy to, w roku 1454, Kazimierz Jagiellończyk nadał gdańskiemu klasztorowi św. Brygidy tę przedmiejską osadę. Zarząd nad Siedlcami sprawowały władze miejskie, natomiast dochody z ich działalność czerpały brygidki. Przez następne wieki władze dążyć będą do włączenia Siedlec w obręb miasta, ponieważ osada ta, jako prężny ośrodek rzemieślniczy, była poważną konkurencją dla gdańskiej gospodarki. Stanie się to dopiero w 1807 r. Siedlce razem z Gdańskiem przeżywać będą najazdy i wojny. Miasto otaczały mury obronne, a Siedlce przed każdym niemalże oblężeniem były doszczętnie niszczone. Ważnym czynnikiem, który przyczynił się do rozwoju i wzrostu znaczenia Siedlec, był fakt, że główną osią osady był szlak handlowy prowadzący do Kartuz (obecnie ulica Kartuska). Podczas najazdu krzyżackiego w czasie wojny trzynastoletniej osada została spalona, a do jej późniejszego rozwoju przyczynili się holenderscy uchodźcy religijni, którzy osiedlali się tu od 1587 r.

 

Siedlce nabrały znaczenia ok. XVII w. Często odwiedzane były przez polskich królów. I tak w 1623 r. w obronnym dworze Brandesów gościł Zygmunt III. Zabudowania tego dworu zlokalizowane przy ulicy Kartuskiej 245 są dla naszej szkoły bardzo ważne, ponieważ w latach 1945-1971 były one siedzibą VIII LO.

 

W XVII w. Siedlcach zaczęła rozwijać się produkcja tekstylna. Dzięki temu pozycja osady bardzo wzrosła. Siedlce stały się konkurencyjne w stosunku do Gdańska, co nie cieszyło władz miasta. Trzeba jednak podkreślić, że sukces Siedlec odbył się na zasadzie omijania lub całkowitego łamania prawa. Przez te wykroczenia właśnie w 1656 r. Siedlce spalono.

 

Po I rozbiorze Polski król pruski, by pognębić Gdańsk, stworzył w 1774 r.  z otaczających miasto przedmieść konkurencyjną jednostkę administracyjną Chełm. Składała się ona z: Chełmu, Starych Szkotów, Św. Wojciecha i Siedlec. Siedlce liczyły w tym okresie 238 „dymów”, a podstawową grupą społeczną pozostawało pospólstwo.

 

Po II rozbiorze w 1793 r. Siedlce były główną kwaterą wojsk pruskich dowodzonych przez gen. Rumero. W marcu 1807 r. Siedlce zniszczone zostały przez gen. Manteina, aby utrudnić Francuzom oblężenie. Odbudowane żywiołowo i chaotycznie, uległy po części ponownemu zniszczeniu w 1813 r. podczas odwrotu Francuzów. W 1814 r. Siedlce zostały ostatecznie przydzielone do Gdańska.

 

Dzięki temu, że Siedlce są korzystnie położone przy drodze Kartuskiej, zdołały ponownie się odrodzić. Wspomniana droga została przebudowana na szosę przed 1870 r. i połączona potem ze śródmieściem linią tramwajową . W 1910 r. Siedlce liczyły przeszło 10 tys. mieszkańców. Zabudowa przy ulicy Kartuskiej w początkach bieżącego stulecia miała już w pełni miejski charakter. Prestiż dzielnicy podniosły znaczące budynki użyteczności publicznej. W 1907 roku w okolicach ulicy Kościelnej i dzisiejszej ulicy Malczewskiego - dzięki reparacjom wojennym otrzymywanym przez Niemcy od Francji po przegranej przez nią wojnie 1970 r. - wzniesiono monumentalne budynki przeznaczone na cele oświatowe. Mieściła się tam szkoła dla młodzieży męskiej i szkoła dla dziewcząt oraz sala gimnastyczna. Obok był kościół protestancki wraz z plebanią. Teren ten został w 1945 roku mocno zniszczony podczas bombardowań. Spłonął kościół i wiele okolicznych budynków. W jednym z ocalałych z pożogi wojennej wielopiętrowym gmachów przy ulicy Kartuskiej 128 mieści się od 1971 r. VIII LO.

 

Już w okresie międzywojennym na Siedlcach budowano duże bloki mieszkalne. W czasie wojny w całkowicie zburzonej centralnej części dzielnicy wybudowano nowe osiedle. Poważnie zmienił się także układ ulic. Nie jest to dzielnica przemysłowa; dominują - jak przed wiekami - drobne warsztaty rzemieślnicze i sklepy o niewielkiej powierzchni. W wielu miejscach pozostała stara substancja mieszkaniowa wymagająca poważnych remontów. Dziś dzielnica ta jest zamieszkała w znacznej części przez ludzi starszych, którzy zasiedlali ją po 1945 roku. W nowszych budynkach i dzielnicach parterowych domków jednorodzinnych mieszkają rodziny wielopokoleniowe. Z nich rekrutowali się przez lata uczniowie naszej szkoły.

 

Szkoła wśród ruin „Siedlic” wzniesiona...

Okres powojenny był bardzo ciężki dla całej Polski. Wśród zniszczeń wojennych tworzono placówki oświatowe. Towarzyszyły temu problemy i trudności charakterystyczne dla odradzającego się na terenie Gdańska szkolnictwa.

 

Całe szkolnictwo i wszelkie formy pracy oświatowej na terenie naszego województwa podlegały Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego z tymczasową siedzibą w Sopocie, potem w Gdańsku. W 1954 roku w Gdańsku rozpoczęły pracę 33 szkoły podstawowe. Wśród tych pierwszych spontanicznie powstających szkół była też Szkoła Podstawowa Nr 13 na Siedlcach przy ulicy Kartuskiej 245 (właściwie na Siedlicach, jak jeszcze w latach 50-tych w oficjalnych dokumentach pisano), której organizator - Bolesław Guteńko - pozostawił po sobie rodzaj kroniki szkolnej. W ciekawy sposób obrazuje ona trudne warunki i niezwykłe okoliczności, w jakich powstawało przyszłe VIII Liceum Ogólnokształcące. Bowiem właśnie ze Szkoły Podstawowej Nr 13 wywodzi się VIII LO. Z tej pierwszej kroniki naszej szkoły poznajemy atmosferę pionierskiej pracy pierwszych nauczycieli szkoły.

 

Istniało wiele przeszkód, które hamująco wpłynęły na rozwój szkoły - zniszczenie budynków szkolnych, brak kadry nauczycielskiej, niedostateczna znajomość języka polskiego wśród uczniów pochodzących z różnych regionów kraju.

 

Część budynków została zniszczona w czasie trwania działań wojennych, część zaś bezmyślnie zdewastowana zaraz po zakończeniu wojny. Znajdowały się one w bardzo złym stanie: brakowało szyb w oknach, książek, pomocy naukowych i ławek.

 

Duża liczba nauczycieli polskich została zamordowana przez hitlerowskich okupantów. Napływ nowych kadr i stabilizacja czynnych już nauczycieli hamowane były w znacznym stopniu dużymi trudnościami w zapewnieniu minimum egzystencji materialnej.

 

Znaczną część uczniów stanowiły wówczas osoby z wielu rejonów Polski. Najliczniejszą grupę wśród uczniów szkół podstawowych w woj. gdańskim stanowiły dzieci z Polski centralnej (50,3%).. Drugą co do liczebności była młodzież zza Buga, stanowiącą 26,7% ogółu uczniów w szkołach podstawowych. Młodzież rekrutująca się spośród ludności rodzimej stanowiła 21,6% ogółu uczniów.

 

W celu wyrównania stopnia znajomości języka polskiego oraz niwelowania różnic kulturowych pomiędzy ludnością rodzimą i napływową organizowano kursy repolonizacyjne. Celowy i zamierzony charakter miało także oddziaływanie szkoły w kierunku likwidacji różnic i antagonizmów pomiędzy uczniami i rodzicami uczniów. Uruchomianie szkoły, systematyczne zaopatrywanie w niezbędne pomoce i materiały, przeprowadzanie drobnych remontów, zorganizowanie dożywiania dzieci itp. nie byłoby możliwe bez aktywnego udziału znacznej części rodziców uczniów. Szkoła podstawowa w tych latach była w znacznie większym stopniu niż obecnie przedmiotem zainteresowania ogółu mieszkańców danej miejscowości, widzących w szkole jeden z istotnych czynników stabilizacji życia społecznego. Charakterystyczną cechą współpracy szkoły z rodzicami było wciąganie do niej ogółu rodziców, bez względu na ich pochodzenie regionalne. Ludzki entuzjazm i poświęcenie pozwoliły, by nowe pokolenie Polaków podniosło się z pożogi wojennej i mogło kształcić.

 

Nasza Ósemka (lata 1945 – 1997)

Historia VIII LO rozpoczyna się w 1945 r. od momentu powstania Szkoły Podstawowej Nr 13 kierowanej przez Bolesława Guteńkę, a później Anatola Rusinowa. Siedzibą był stary budynek przy Kartuskiej 245. Prowizorycznie przygotowano klasy i bibliotekę szkolną. Podstawowym zadaniem kierownika szkoły i nauczycieli było wówczas wstawienie szyb, naprawienie pieców kaflowych, zdobycie opału oraz prowiantu na potrzeby stołówki szkolnej. Kronika szkolna wiernie oddaje zapał ówczesnych nauczycieli i uczniów.

 

Dzieci uczęszczające do SP Nr 13 nie miały podstaw wiedzy, należały do różnych roczników, pochodziły z głębi Polski, a także spoza jej nowych granic. Z miesiąca na miesiąc rosła liczba uczniów, a życie szkolne z wolna nabierało normalnego charakteru - organizowano spektakle, akademie, wycieczki do Gdyni, na Hel, do Malborka, Fromborka i innych ciekawych miejsc Wybrzeża. Młodzież odgruzowywała okolicę, sadziła drzewa i krzewy. Sama zdobywała pieniądze na wyposażenie szkoły. Do końca 1946 roku nie było w szkole prądu. 1 września 1946 roku w szkole uczyło się 300 dzieci. W 1947 roku Komitet Rodzicielki zakupił szkole aparat telefoniczny, maszynę do pisania oraz radiowęzeł. Do tragicznych wydarzeń 1946 roku zaliczyć trzeba śmierć trójki uczniów na skutek wybuchu znalezionego pocisku.

 

Historyczny dla szkoły był 1 września 1948 r. W dniu tym powstała klasa VIII, a szkoła stała się Państwową Szkołą Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego nr 8. Dyrektorem Szkoły był wówczas Anatol Rusinow, po nim w 1949 r. kierował Szkołą Antoni Księżopolski, który jednak po roku zrezygnował. W 1951 roku - również na rok - przejęła kierownictwo w szkole pani Blanka Glapińska. Istniejąca z tego okresu dokumentacja szkolna świadczy o ogromnych trudnościach w zapewnieniu szkole stałej, dobrze przygotowanej kadry nauczycielskiej. Ówczesny system kierowania nauczycieli do szkół powodował, że wielu przychodziło i odchodziło po roku. Brakowało mieszkań dla nauczycieli przybywających z głębi kraju. Powoli jednak tworzył się stały podstawowy zespół nauczycielski, który z czasem ukształtuje charakter i specyficzną atmosferę VIII LO.

 

Kronika szkolna z przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych jest - niestety - bardzo uboga i nie oddaje w pełni trudnej - z powodów politycznych - a pionierskiej przecież działalności nauczycieli i uczniów w pierwszych latach istnienia Liceum. Okres ten zaznaczył się stale rosnącym naciskiem na ideologizację pracy pedagogicznej w szkole. Coraz częściej nauczyciele i uczniowie skupiali się na obchodzeniu świąt i uroczystości państwowych. Zachowało się dużo zdawkowych notatek o uczestnictwie w masówkach o charakterze politycznym, o akademiach organizowanych w szkole, o spotkaniach i o entuzjazmie dla dokonujących się przemian ustrojowych. Ten ton patosu obowiązywał w dokumentacji szkolnej - na przykład w protokółach rad pedagogicznych - ze zmiennym nasileniem do końca lat siedemdziesiątych. Zachowała się dokumentacja walki dyrektor Bianki Glapińskiej z arogancją śląskiej młodzieży zetempowskiej mieszkającej w 1952 r. w szkole w ramach kolonii. Relacje nauczycieli wówczas pracujących w szkole rzucają nieco więcej światła na życie szkolne „ósemki” w latach pięćdziesiątych. W kronikach z lat sześćdziesiątych pojawia się coraz więcej informacji o zwyczajnym życiu szkolnym, wycieczkach, zabawach i studniówkach.

 

W latach pięćdziesiątych trwało zdobywanie pomocy naukowych i wyposażenia szkoły. Zaczyna tworzyć się szkolne życie „ósemki”. Działa m.in. szkolny chór, przez dwa lata istnieje orkiestra szkolna, prowadzona przez nauczyciela muzyki i zastępcę dyrektora Anatola Arendta. Orkiestra posiadała całkiem profesjonalne instrumentarium.

 

W 1952 r. odbyła się w szkole pierwsza matura. Przystąpiło do niej 26 uczniów. Mieli oni od 16 do 20 lat, pochodzili głównie z terenów byłego ZSRR, Lwowa, Wilna i wielu innych miejscowości. Minie ok. 10 lat zanim ten stan unormuje się. Liczba osób zdających maturę w PSO nr 8 będzie stale wzrastać - w latach 1952 - 1962, istniała tylko jedna klasa jedenasta złożona przede wszystkim z uczniów, którzy całą edukację przeszli w PSO nr 8. Później pojawiły się klasy „B”, „C”, „D”, a nawet „E” złożone z absolwentów innych szkół podstawowych i liczba maturzystów wzrosła dzisiaj do 150 - 160 w jednym roczniku. Spis wykonany na potrzeby niniejszego biuletynu ujawnił, że w 1998 roku ukończył 4133 absolwent VIII LO, a w 2013 - 6602.

 

Między 1952 a 1958 rokiem Szkołą kierowała Maria Pisowicz, która uczyła języka francuskiego rozpoczynając w ten sposób tradycję nauczania tego języka w naszej szkole.

 

Istotny wkład w życie kulturalne Siedlec miała wówczas szkolna drużyna ZHP prowadzona przez Pana prof. Eugeniusza Bulińskiego. Pracowała na rzecz szkoły i środowiska, prowadziła pracę samowychowawczą. Zastęp lotniczy z pomocą drużyny organizował co roku dla dzieci dzielnicy „Święto Latawca” połączone z zawodami, pokazami modeli i balonów ogrzewanych ciepłym powietrzem. Posiadał nawet prawdziwy szybowiec, który co prawda nie latał. Cała drużyna współpracując z TPD organizowała wielokrotnie uroczystości Dnia Dziecka, choinki noworoczne, zabawy taneczne i festyny dla dzieci pobliskich szkół. Przy pomocy, głównie finansowej, MKKF-u organizowane były masowe imprezy dla dzieci i młodzieży na terenie miasta, np.: biegi narciarskie, zawody narciarskie i łyżwiarskie, biegi patrolowe. Przy drużynie powstał teatr lalek „Pacynka” z dużą, prawie 3-metrową sceną. Z przedstawieniami odwiedzał pobliskie szkoły podstawowe.

 

W 1958 r. z okazji zbliżającej się rocznicy Tysiąclecia Państwa Polskiego, uczniowie szkoły przystąpili pod kierunkiem nauczyciela wychowania fizycznego Pana Eugeniusza Bulińskiego do realizacji planu budowy boiska lekkoatletycznego, boiska do gier i strzelnicy jako kompleksu sportowego. Dyrektorem Szkoły był w tym czasie Roman Gruszczyński. W 1966 r. nastąpiło uroczyste otwarcie obiektu. Wybudowano – głownie w czynie społecznym - urządzenia warte 300 tys. zł. Wszystko to dzięki uczniowskiej i nauczycielskiej pracowitości. W pracach przy budowie boiska wyróżnili się następujący uczniowie: Kazimierczak, Chybicki, Sienkiewicz, Miller, Prokop, Krajewski, Jaworski, Lis, Głodowski, Popowski, Hoppe, Łyżwiński, Górski, Kozłowski, Walder i Woźniak oraz Górak, Ceynowa i Gudyka.

 

O tym wydarzeniu rozpisywała się gdańska prasa. Kronika szkolna obfituje w zapisy będące dowodami skuteczności pracy nauczyciela wychowania fizycznego profesora Eugeniusza Bulińskiego. Ósemka była sportową potęgą. W szkole tętniła praca treningowa w ramach Szkolnego Klubu Sportowego. Uczniowie całą zimę w trudnych warunkach przygotowywali się do sezonu w takich dyscyplinach, jak pchnięcie kulą, rzut dyskiem, rzut oszczepem, podnoszenie ciężarów, skok wzwyż, skok o tyczce, skok w dal, biegi na różnych dystansach, tenis ziemny i stołowy. Wykorzystując warunki naturalne szkoły (przepływający strumień) SKS doprowadził do skutku budowę w czynie społecznym prawdziwego basenu pływackiego o długości 33 m i szerokości 7 m.

 

Społecznie też wykonano bogato wyposażoną pracownię wychowania technicznego, w której uczniowie zajmowali się praktycznie projektowaniem i wykonawstwem przedmiotów z drewna i metalu oraz samodzielnie wytwarzali grające radioodbiorniki. Pracownię tę prowadził Pan Eugeniusz Buliński.

 

W latach sześćdziesiątych wraz ze światowym trendem powstaje w szkole zespół muzyczny Rock and Roll. Instrumenty odziedziczył po nieistniejącej już orkiestrze. Przez 3 lata grał na zabawach szkolnych, uroczystościach, balach maturalnych. Zapraszany był chętnie do innych szkół. Uczniowie znaleźli w muzyce możliwość wyżycia się i wyrażania swoich emocji.

 

W 1962 r. mgr Janina Sienkiewicz założyła koło LOP. Młodzież zajmowała się dokarmianiem ptactwa, zbiórką karmy dla zwierząt na zimę, stawianiem budek lęgowych. Uczestniczyła też w akcji zalesiania okolic. Pisała o tym prasa miejscowa i krajowa. O bogatym programie działalności LOP w PSO nr 8 mówi obfita w zapisy kronika koła znajdująca się w archiwum szkolnym.

 

W 1968 roku na 13 lat dyrektorem Szkoły zostaje niezapomniany dyrektor Bolesław Śniegowski. Jego osobowość miała wielkie znaczenie dla kształtowania VIII LO jako szkoły otwartej, szanującej prawa ucznia, twórczej. W tym okresie nastąpiła reorganizacja Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego Nr 8 i przekształcenie jej w VIII Liceum Ogólnokształcące.

 

W latach 1968-1969 wydawana była gazetka redagowana przez uczniów VIII LO, I LO oraz IX LO w Gdańsku pod kierunkiem Pani prof. Haliny Lewandowskiej i Pani prof. Janiny Wojciechowicz. Treść gazetki nie korespondowała z ówczesną oficjalną polityką państwa i w efekcie została zlikwidowana w 1969 roku przez Urząd Bezpieczeństwa. Uczniowie I i IX LO, którzy byli współredaktorami gazetki, zostali usunięci ze szkół. Rada Pedagogiczna VIII LO wzięła swoich uczniów pod opiekę i w efekcie wybroniła ich.

 

W 1971 roku w trakcie roku szkolnego w bibliotece wybuchł pożar, który zniszczył część zbiorów i spowodował wyłączenie na jakiś czas niektórych pomieszczeń z użytku. Gmach główny wymagał generalnego remontu.

 

W 1971 r. zapada historyczna decyzja o tymczasowym przeniesieniu Liceum do budynku przy ul. Kartuskiej 128; mówiło się o budowie nowego budynku dla VIII LO. Dotychczasową siedzibę VIII LO wyremontowano, rozbudowano i przeznaczono na miejsce stacjonowania specjalnych oddziałów milicji - ZOMO. Dzisiaj w budynku dawnego PSO Nr 8 mieści się II Podstawowo-Gimnazjalny Zespół Szkół Społecznych w Gdańsku.

 

W czerwcu 1971 szkoła przygotowała się do przeprowadzki. W sierpniu nauczyciele i uczniowie urządzali nowe sale i gabinety. W nowej siedzibie uczyło się 554 uczniów w 15 oddziałach klasowych. Tymczasowa - jak się mówiło - siedziba okazała się nadzwyczaj trwała - dość, że „ósemka” mieści się przy ulicy Kartuskiej 128 do dziś i trudno sobie wyobrazić młodszym absolwentom i obecnym uczniom, że mogłoby być inaczej. Znowu wykonana została ogromna praca przy urządzaniu boisk sportowych, które zostały wykonane od podstaw również z udziałem uczniów. Dekoracją starego budynku kierował Pan prof. Andrzej Stachecki.

 

W latach 1972/73 ukończono remont pawilonu, w którym umieszczono bibliotekę szkolną oraz dodatkowe sale lekcyjne. Ukończono również urządzanie nowej harcówki na parterze i nastąpiło uroczyste jej otwarcie.

 

W dwusetną rocznicę powstania Komisji Edukacji Narodowe - 14 października 1973 r. - VIII Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku otrzymało imię tej instytucji. Uwieńczono to wydarzenie wmurowaniem tablicy pamiątkowej. Aktu nadania dokonał kurator szkolny. Na uroczystość przybyli przedstawiciele władz miasta, władz oświatowych i innych szkół. Uczniowie Szkoły wykonali wiele pięknych albumów upamiętniających te uroczystości. Od tego momentu Komisja Edukacji Narodowej jako instytucja szczególnie zasłużona w dziele reformowania polskiego państwa w XVII wieku odgrywa ważną rolę w kształtowaniu profilu wychowawczego naszej szkoły. 14 października jest Świętem Szkoły - w tym dniu uczniowie klas pierwszych składają uroczyste ślubowanie na sztandar i stają się pełnoprawnymi członkami społeczności szkolnej. W latach dziewięćdziesiątych ta tradycja została wzbogacona o oryginalny - co roku inny w swym charakterze - chrzest przygotowany przez uczniów klas drugich. Nikomu krzywda się nie dzieje, ale emocji jest dużo. W pamięci nauczycieli i uczniów zapadł chrzest w 1994 r. stylu „zetempowskim” organizowany przez uczniów pod kierunkiem Pana prof. Jerzego Chamerskiego. Było w szkole w tym dniu czerwono i marszowo.

 

15 października 1973 r. odbyła się uroczystość nadania działającemu w szkole szczepowi harcerskiemu imię Harcerzy Wolnego Miasta Gdańska. Wśród zaproszonych gości obecni byli działacze harcerscy w Wolnym Mieście Gdańsku: dr Oskar Żabrocki i Maria Ostrowska. Fundatorem sztandaru było Nadleśnictwo w Kolbudach. Harcerstwo w VIII LO odegrało niezwykle ważną rolę i zapisało piękną kartę w dziejach Szkoły...

 

W 1981 roku odchodzi na emeryturę dyrektor Bolesław Śniegowski, a jego stanowisko obejmuje Marceli Baranowski. Pokieruje Szkołą do 1986 roku. Później przez rok funkcję dyrektora pełniła Teresa Szumańska, a w latach 1987-1990 Henryk Dysarz.

 

Lata osiemdziesiąte obfitowały w wydarzenia o charakterze kulturalnym, chociaż życie w szkole - jak w całym kraju - przygaszone było z powodu trwającego stanu wojennego, a później policyjnego charakteru państwa. Był to czas silnych antagonizmów, które przenosiły się także na życie szkolne.

 

W 1982 r. „Dziennik Bałtycki” zamieścił informację o tym, że VIII LO otrzymało wyróżnienia, dyplom i książki za wzorową pracę Szkolnego Koła Przyjaciół Teatru. Dyrekcja Teatru „Wybrzeże” oraz Kuratorium Oświaty i Wychowania wyróżnili Szkołę przede wszystkim za wysoką frekwencję. W sezonie od stycznia 1981 do stycznia 1982 młodzież obejrzała wszystkie spektakle. Warto zaznaczyć, że Szkolne Koło Przyjaciół Teatru pracuje równie aktywnie do dzisiaj - cały czas pod kierunkiem Pani prof. Barbary Nitschke.

 

Spotkania z kulturą nie ograniczały się tylko do teatru - młodzież zyskała także wszechstronną wiedzę w zakresie kina. Od 1986 roku nieprzerwanie w naszej szkole działa Dyskusyjny Klub Filmowy prowadzony przez prof. Bożenę Cichocką. W 1988r. reprezentacja szkoły w składzie: Marlena Gracz, Krystyna Lech i Tomasz Pietras zwyciężyła w wojewódzkich eliminacjach konkursu wiedzy o filmie, a później zdobyła I miejsce w Międzywojewódzkim Konkursie Wiedzy o Filmie. W I Ogólnopolskim Konkursie Wiedzy o Filmie 3 -5 maja 1988 roku pierwsze miejsce zajęły Marlena Gracz i Joanna Miłto. Później w 1991 roku w konkursie wiedzy o filmie brały udział dwie ekipy: Katarzyna Kaczor i Joanna Fiołek oraz Agnieszka Ziarnik i Przemysław Michowski. W eliminacjach wojewódzkich zajęły one I i II miejsce. Kasia Kaczor i Joanna Fiołek wzięły udział w konkursie ogólnopolskim.

 

Wielu absolwentów VIII postanowiło zgłębić tajniki aktorstwa w pełni profesjonalnie. Są to m.in.: Joanna Tomasik, Mirosław Gawęda oraz Katarzyna Trzcińska.

 

Dnia 1 września 1988r. została utworzona w szkole pracownia informatyczna, która otrzymała komplet komputerów marki Junior. Od tego czasu nasze klasy informatyczne cieszą się szczególnym zainteresowaniem kandydatów do szkoły. Od lat nauczanie informatyki realizowane jest na podstawie autorskiego programu Pana profesora Andrzeja Galewskiego, a o juniorach nikt już nie pamięta - zastąpiły je „pecety” kupione w dużym stopniu z funduszy Rady Rodziców. Pracownia informatyczna jest stale unowocześniana - w 1998 r. podłączona została do sieci Internet. Planuje się dalsze inwestycje, mające ułatwić pracę nauczycieli i wzbogacić możliwości programowe.

 

W 1988 roku młodzież z klas III i IV po zdobyciu kwalifikacji rachmistrza spisowego brała udział w narodowym spisie powszechnym 7 -12 grudnia 1988 r. W tym też roku swoistym wydarzeniem było zdobycie przez Krystynę Lech tytułu Wicemiss Wybrzeża.

 

1 września 1989 r. obchodzono 50 rocznicę wybuchu II wojny światowej. Z tej okazji gdańska młodzież uczestniczyła w centralnych uroczystościach na Westerplatte. Był to także rok wielkiego przełomu ustrojowego i wielkich przemian społecznych. O Ósemce pisano w prasie. W „Dzienniku Bałtyckim” 14 listopada 1989 roku opublikowano list otwarty klas trzecich VIII LO skierowany do dyrekcji i rady pedagogicznej w sprawie zniesienia przedmiotu „przysposobienie obronne” lub zamiany go na szkolenie z zakresu udzielania pierwszej pomocy. Przyczynili się oni w pewnym stopniu do faktu, że protestujący przed gmachem Sejmu PRL otrzymali od Ministra Edukacji Narodowej prof. Henryka Samsonowicza obietnicę likwidacji zajęć z PO z dniem 1 września 1990 roku oraz ujęcia w programie innych przedmiotów zajęć sanitarnych i ekologicznych.

 

VIII LO jest znane w województwie gdańskim z języka francuskiego, którego nauczało w tej szkole wielu nauczycieli. Wielu absolwentów nigdy nie zapomni Pani profesor Rozalii Strzemżalskiej, która od lat przygotowuje do pomyślnie zdanych egzaminów uczniów klas o profilu ogólnym z poszerzonym programem języka francuskiego. Jej uczniowie odnieśli wiele znaczących sukcesów w olimpiadach i konkursach poezji i piosenki francuskiej - m.in. Leszek Mierzejewski w 1973 r., Ewa Kotuk i Elżbieta Matuszewska w 1977 oraz Magdalena Gabrysiak w 1992 r. byli finalistami szczebla centralnego Olimpiady Języka Francuskiego, Iwona Jarzembowicz została w 1989 r. laureatką ogólnopolskiego konkursu na plakat na temat Rewolucji Francuskiej, a Agnieszka Chylińska została nagrodzona na festiwalu piosenki Francuskiej w Starogardzie Gdańskim w 1994 r. W 1990 r. w II etapie - okręgowym - olimpiady francuskiej brało udział 5 osób z klasy IV a, przygotowywanej przez prof. Jerzego Gajzlera. W etapie centralnym uczennice klasy IV a Anna Niewiadomska i Adrianna Gorska zdobyły tytuł finalisty. Obie finalistki pojechały na 14 - dniową wycieczkę do Francji. Bardzo wielu absolwentów naszej szkoły ukończyło romanistykę, wielu z powodzeniem podróżuje po świecie znajdując oparcie w języku francuskim.

 

W VIII LO w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat powstało i upadło wiele czasopism i mniej lub bardziej ulotnych pisemek, które często wychodziły w podziemiu. 8 stycznia 1991 r. została wydana szkolna gazetka pod redakcją: Macieja Lipińskiego (red. naczelny), Joanny Fijołek (z-ca red. naczelnego), Anny Maceluch, Mai Ostrowskiej i Katarzyny Kaczor. Następną - „Gazetę Kulturalną i Nie Tylko” redagowali Mariusz Kasjaniuk, Aleksandra Kostecka, Paweł Ossowski, Maciej Sokołowski i nasz absolwent Krzysztof Dzienis.

 

W naszej szkole kwitnie od lat działalnością artystyczna. W latach 1988-1990 działała klasa teatralna prowadzona przez Pana profesora Romualda Cichockiego, która podjęła współpracę z Centrum Edukacji Teatralnej przy Teatrze „Wybrzeże” w Gdańsku i systematycznie przygotowywała spektakle teatralne na „scenie” w sali 26. Do wybitniejszych aktorów szkolnych, którzy potem trafili nawet na profesjonalne deski teatralne, należał Radosław Moenert - dusza zespołu. Wiele sztuk powstaje spontanicznie jako wyraz artystycznej konieczności. Do historii przeszła rozprawa w sali sądowej w sprawie o ojcostwo przeciwko Maciejowi Borynie przeprowadzona przez jedną z klas Pani prof. Bożeny Cichockiej zamiast lekcji. 17 lutego 1991 r. klasa III b wystawiła sztukę Gabrieli Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”. Udział wzięli: Joanna Kreja jako pani Dulska, Marek Grunt jako pan Dulski, Joanna Tryba jako Hesia, Małgorzata Karbowniczek jako Mela, Ewa Magadzio jako Juliasiewiczowa, Darek Jarecki jako Zbyszek, Piotr Krasuski jako Hanka.

 

Uczniowie VIII LO startowali często w konkursach recytatorskich zajmując wysokie miejsca. Na przykład w 1988 roku uczennice szkoły odniosły sukces: w eliminacjach miejskich konkursu recytatorskiego III miejsce zajęła Agnieszka Boćkowska, a IV miejsce Dorota Świtalska. W 1992 r. I miejsce w przeglądzie zdobyła Wioletta Ciarkowska, II - Magdalena Młotkowska, III - Artur Bekiesza. W 1993 roku Artur Bekiesza - nasz niewidomy muzyk i poeta - zdobył I miejsce w konkursie piosenki angielskiej w Gdyni. W 1997 roku Jarosław Mazurowski uczestniczył w przeglądzie wojewódzkim, a Arkadiusz Doczyk w 1997 i w 1998 r. został finalistą Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego. Mamy również wielu laureatów konkursów rozgrywanych tylko na szczeblu miejskim - Izabela Tyka, Agnieszka Małczyńska, Natalia Świderska i Wiktor Tatarek. W szkole obecnie nie mamy muzyki, ale jeden z naszych uczniów - Igor Nowicki - dwukrotnie w latach 1996 i 1997 został laureatem miejskiego konkursu gry na instrumentach klawiszowych. Zawiązują się wciąż i - niestety - upadają uczniowskie kapele i zespoły uczniowskie. Największe wrażenie w ostatnich latach robiły występy zespołu Wiktora Tatarka i Igora Nowickiego.

 

W 1992 r. uczniowie i nauczyciele nie pozostali obojętni wobec apelu „Gdańscy Literaci robią zbiórkę książek dla Polaków na Litwie”. I tak „Wieczór Wybrzeża” 21.12.1992 r. zamieścił informację, że „w szkołach najlepiej udała się zbiórka uczniom VIII LO im. KEN z Siedlec.”

 

W 1993 roku miał miejsce również w naszej szkole strajk okupacyjny pracowników oświaty zorganizowany przez centrale związków zawodowych „Solidarność” i ZNP przeciwko niskim zarobkom. Lekcje zostały na prawie dwa tygodnie zawieszone; z powodu tego trzeba było także przesunąć termin egzaminów dojrzałości. Po zakończeniu strajku, który niestety nie zakończył się zwiększeniem uposażeń pracowników oświaty, matura odbyła się normalnie.

 

W dniu 20 grudnia 1994 roku w VIII LO w Gdańsku odbył się XVIII Sejmik Młodych Działaczy Ochrony Przyrody. Tematem sejmiku było hasło Czystość i uroda - za każdą cenę? Inicjatorem imprezy było Centrum Edukacji Nauczycieli i zarząd wojewódzki LOP, organizatorem VIII LO w Gdańsku, czyli Pani profesor Ewa Olejniczak i Pani profesor Anna Kuźmiuk z uczniami. Uczestnikami imprezy byli uczniowie szkół średnich oraz ich opiekunowie, a także nauczyciele akademiccy, przedstawiciele instytucji ekologicznych i władz oświatowych. Koło Ekologiczne prowadzone przez Panią prof. Ewę Olejniczak praktycznie uczestniczyło w ochronie przyrody badając systematycznie stan czystości potoku Strzyża.

 

Charakter Szkoły kształtują od lat klasy matematyczne z przedsiębiorczością pracujące według programu autorskiego Pana profesora Tadeusza Chądzyńskiego. Trudno wyliczyć wszystkie inicjatywy nauczyciela geografii i samych uczniów, ale wszędzie ich pełno. Organizują koncerty, akcje charytatywne, wydają gazetki. W 1997 r. ich akcja - Mikołaj w VIII LO na rzecz Domu Dziecka - została opacznie zrozumiana i skomentowana przez Radio Maryja, co spowodowało poważne zamieszanie i konieczność tłumaczenia humanistycznej idei uczniowskiej inicjatywy. Zaczęli także odnosić sukcesy w komputerowych grach symulacyjnych. Duży jest ich udział w ogólnopolskich konkursach Odysei Umysłu zespołów przygotowanych przez Panią prof. Annę Szeleźniak-Mieszkowską (IV miejsce w 1997 i III miejsce w 1998 r.). Uczniowie klasy II b przygotowali w 1997 roku spektakl teatralny według oryginalnego scenariusza na podstawie „Świętoszka” Moliera, w 1998 r. spektakl w języku angielskim na podstawie „Opowieści wigilijnej” Hansa Christiana Andersena. Do historii szkoły na pewno przejdzie autor tych scenariuszy i reżyser - Abelard Giza (dziś znana postać polskiej estrady i filmu).

 

Wielu uczniów szkoły obecnie wykazuje się bardzo dużą aktywnością. Pan prof. Jerzy Chamerski założył Klub Debat, który uczestniczył w rozgrywkach międzyszkolnych na temat praw człowieka oraz awansował w 1998 r. do etapu ogólnopolskiego w debatach. Pięć drużyn startuje z powodzeniem w sportowych rozgrywkach ligi międzyszkolnej w siatkówce chłopców i dziewcząt, w koszykówce chłopców i dziewcząt oraz w piłce nożnej pod kierunkiem nauczycieli wychowania fizycznego - Pani prof. Krystyny Templin, Pani prof. Teresy Giłki i Pana prof. Ignacego Januszyka. Aktualnie wszystkie nasze drużyny walczą w I lidze tych rozgrywek. W 1996 roku dwóch uczniów Pani prof. Bożeny Cichockiej - Rafał Grzenia i Błażej Derewecki - uzyskało wyróżnienie w prestiżowym konkursie „Życia Warszawy” na najlepsze prace maturalne. Dwóch uczniów naszej szkoły - Sebastian Bielski i Bartosz Hrycak - pracujących pod kierunkiem Pani prof. Aliny Kryger odniosło sukcesy w latach 1997 i 1998 w konkursie Politechniki Gdańskiej „Wygraj indeks”. Indeks tej uczelni zdobył w 1997 r. także uczeń Pani prof. Danuty Gil - Maciej Szelągowski. Uczniowie nasi pod kierunkiem Pani mgr Ludmiły Wieremjewicz odnoszą sukcesy w olimpiadzie języka rosyjskiego (m.in. Katarzyna Wojda - finalistka szczebla ogólnopolskiego w 1996 r. i Irena Stark - finalistka etapu okręgowego w 1997 r.). Reprezentacja szkoły prowadzona przez Panią mgr Lidię Pohoską zdobyła w 1997 r. zaszczytne II miejsce w Wojewódzkich Mistrzostwach Ratowniczych Szkół Ponadpodstawowych Kościerzyna 97’.

 

W Ósemce można też było uczyć się nie chodząc do szkoły - w latach 1991-1995 Borys Wróbel pod kierunkiem Pani prof. Danuty Gil realizował program liceum w ramach indywidualnego toku nauczania. W tym czasie częściej przebywał na uczelniach Trójmiasta niż w szkole - nawet został w klasie IV szefem Koła Naukowego Biologów na Uniwersytecie Gdańskim.

 

Widzimy więc, że uczniowie VIII LO czynnie uczestniczyli w życiu Siedlec i w dużym stopniu wpływali na to, co działo się w dzielnicy. Dzięki zaangażowaniu młodzieży Siedlce bogaciły się kulturalnie. Przyczynili się do tego kolejni dyrektorzy oraz wicedyrektorzy. Ogromny wkład pracy wnieśli nauczyciele naszej szkoły, spośród których wymieniliśmy przynajmniej niektórych. Wielu absolwentów naszej szkoły zaznacza swoją obecność w życiu społeczności Gdańska i kraju. Znani są m.in. dr Andrzej Drzycimski, Jerzy Karpiński - lekarz wojewódzki w Gdańsku, Agata Błażowska - Mistrzyni Świata juniorów w jeździe figurowej na lodzie i wielu innych. Bardzo wielu naszych absolwentów - studentów kierunków nauczycielskich - właśnie w VIII LO odbywa praktyki pedagogiczne. Niektórzy spośród nich wracają do swojej szkoły jako nauczyciele - Maria Owczarek (Turalska), Alina Kryger, Lucyna Mieczkowska (Klimek), Anna Żbikowska (Sroka), Agnieszka Rapicka (Woźnicka).

 

Wspominając osoby mające duży wpływ na działalność szkoły nie sposób pominąć współpracujących ze szkołą rodziców działających w Komitecie Rodzicielskim, a obecnie w Radzie Rodziców. W pamięci nauczycieli i uczniów zapisali się między innymi Eugeniusz Korczak i pan Rink (przyczynili się do przeniesienia szkoły do obecnego budynku), Józef Langner, Jan Moroz i pan Kazimierczyk (urządzili gabinet dentystyczny i lekarski). W latach osiemdziesiątych komitetem kierowali między innymi państwo Rodak, Radochoński, Krystyna Kinach-Brzozowska., Miszczak Obecnie drugą kadencję pełni tę funkcję pan Piotr Rogocz.

 

W pamięci uczniów zapisali się także pracownicy służby zdrowia - między innymi: Pani mgr Irena Raczyńska, Pani mgr Alicja Lisowska, pielęgniarki - Pani Krystyna Schoska, Pani Gołgowska-Kurr, stomatolog pani mgr Irena Zielińska, Pani Dioniza Schulc oraz Pani Anna Bielecka.

 

Autorki: Maja Wawrzyk